چگونه در عکس‌ها حداکثر بوکه را به دست آوریم

در عکاسی، بوکه (Bokeh) نشان دهنده آن بخش از عکس است که از محدوده فوکوس خارج بوده و با تار بودن، سوژه را از پس زمینه جدا می‌کند. بوکه از لحاظ بصری باعث ایجاد جذابیت شده و توجه بیننده را به سوژه جلب می‌کند. بوکه عکس را از حالت مسطح خارج کرده و با آن عمق می‌بخشد. بیایید با هم راه‌هایی را که می‌تواند باعث شود شما حداکثر بوکه را در عکس ثبت کنید، با هم مرور کنیم.

۱- استفاده از دیافراگم باز

بوکه توسط دوربین ساخته نمی‌شود، بلکه لنز دوربین و اپتیک به کار رفته در آن مسئول ایجاد بخش‌های خارج از فوکوس عکس هستند. بنابراین اولین کاری که باید انجام دهید این است که دیافراگم لنز خود را در کمترین مقدار ممکن که به عنوان حداکثر دیافراگم شناخته می‌شود، قرار دهید. برای این کار می‌توانید دوربین را در حالت الویت دیافراگم قرار داده و f را در کمترین مقداری که دوربین اجازه می‌دهد قرار دهید. در دوربین‌های نیکون اگر چرخ عقب دوربین را به سمت چپ بچرخانید می‌توانید میزان f را تغییر دهید.

اثر استفاده از دیافراگم باز چیست؟ این کار باعث می‌شود که عمق میدان (منطقه‌ای از عکس که نسبت به پس زمینه دارای وضوح است) بسیار کاهش یابد.

۲- فاصله خود را با سوژه به حداقل برسانید

هرچه به سوژه خود نزدیک‌تر شوید، پس زمینه تارتری را به دست خواهید آورد. این اتفاق به این دلیل می‌افتد که با نزدیک شدن به سوژه، لنز محدوده نزدیک‌تری را در فوکوس قرار داده و عمق میدان به کمترین حالت می‌رسد. این اتفاق دقیقا مانند چشم انسان است. اگر انگشت خود را به چشمانتان نزدیک کنید، متوجه می‌شوید که هرچه انگشت‌تان به چشم نزدیک می‌شود، پس زمینه تارتر می‌شود. در لنز دوربین هم دقیقا همین اتفاق می‌افتد. به همین دلیل است که فاصله سوژه نقش مهمی در ایجاد بوکه دارد.

۳- فاصله بین سوژه و پس زمینه را افزایش دهید

اگر سوژه‌ای که از آن عکاس می‌کنید؛ نزدیک به پس زمینه‌ای شلوغ است، باید بدانید که بوکه خوبی نخواهید داشت. به یاد  داشته باشید که عمق میدان یک خط دقیق و مشخص نیست که منطقه فوکوس را از مناطق خارج از فوکوس جدا کند. بلکه به صورت تدریجی از محدوده فوکوس (محدوده شارپ تصویر) تا محدوده خارج از فوکوس تغییر می‌کند. در نتیجه برای به دست آوردن بوکه زیبا باید سوژه خود را اشیای پس زمینه دور کنید. برای مثال اگر می‌خواهید از یک فرد پرتره‌ای را بگیرید که در پشت وی برگ درختان است، این برگ‌ها ممکن است کاملا از محدوده فوکوس خارج نباشند. اگر فاصله وی را از درخت دور کنید؛ برگ‌ها بیشتر حالت تار و خارج از فوکوس خواهند داشت.

همانطور که در عکس بالا می‌بینید، نزدیک‌ترین برگ‌ها در محدوده فوکوس بوده و واضح هستند در حالی که برگ‌های کمی عقب‌تر کمی تار هستند؛ در مقایسه، برگ‌های درختان که در دورتر هستند کاملا از محدوده فوکوس خارج‌اند.

۴- از فاصله کانونی بیشتری استفاده کنید

با توجه به اینکه فاصله بین دوربین و سوژه یکسان باقی می‌ماند، افزایش فاصله کانونی عمق میدان را کاهش می دهد. بنابراین اگر شما یک لنز زوم دارید بهتر است تا حداکثر فاصله کانونی آن زوم کنید. این کار باعث می‌شود سوژه از پس زمینه جدا شود. این موضوع همچنین بدین معنی است که استفاده از فاصله کانونی کمتر عمق میدان را افزایش داده که مناسب برای عکاسی از منظره و معماری است.

برای مثال اگر لنز ۷۰-۳۰۰ میلیمتر دارید، عکاسی با فاصله ۳۰۰ میلمیتری باعث می‌شود که سوژه از پس زمینه جدا شود و بوکه زیباتری داشته باشید.

۵- استفاده از لنزهایی با فاصله کانونی بیشتر

از آنجایی که افزایش فاصله کانونی به معنی کاهش عمق میدان است، اگر از لنزی استفاده کنید که فاصله کانونی بیشتری دارد، بوکه بهتری خواهید داشت. البته این موضوع همیشه صادق نیست زیرا بوکه زیبا به اپتیک لنز بستگی دارد. برای مثال نیکون ۲۰۰-۱۸ میلیمتر و نیکون ۲۰۰-۷۰ میلیمتر هر دو دارای فاصله کانونی ۲۰۰ میلیمتر هستند  ولی لنز ۲۰۰-۷۰ میلیمتر دارای اپتیک بهتری نسبت به لنز ۲۰۰-۱۸ میلیمتر است و در نتیجه بوکه زیباتری ایجاد می‌کند.

۶- از لنزهایی با دیافراگم باز استفاده کنید

از آنجایی که میزان دیافراگم بر روی عمق میدان تاثیرگذار است؛ بهترین لنز برای ثبت بوکه زیبا، لنزهایی هستند که دیافراگم بازتری داشته باشند. مانند Nikon 50mm f/1.4، Nikon 85mm f/1.4 و Nikon 70-200mm f/2.8 هستند که دارای دیافراگم بازی هستند که برای ثبت پرتره مناسب‌اند. لنزهایی مانند Nikon 50mm f/1.8 و Nikon 85mm f/1.8 نیز جایگزین‌های ارزان‌تر این نوع لنزها هستند.